Martijn thematiseert de eenzaamheid van de kunstenaar en toont de schilder als een kluizenaar, onbegrepen en op zichzelf aangewezen, die zijn heil zoekt in de kunst.
De werken van Hervé Martijn zijn op zich al bijzonder poëtisch. Dat aspect wordt versterkt door subtiele opschriften die op de rand van het doek zijn aangebracht.
Sans pinceaux je n’existe pas… L’art est l’acceptation de la solitude… etc…
Het zijn fragmenten uit het dagboek van Louise Bourgeois; poëtische en filosofische reflecties over wat het betekent om een kunstenaar te zijn: “La chenille sort la soie de sa bouche, construit son cocon et meurt quand il est terminé. Le cocon a épuisé l’animal. Je suis le cocon. Je suis mon oeuvre. Je n’ai pas de moi.” De kunstenaar wordt vergeleken met een rups die zichzelf voorziet van een zelfgesponnen, beschermende cocon. In die zin kan het maken van kunst ook als een vorm van escapisme gezien worden. Tijdens het schilderen wordt eveneens een geheel eigen universum geschapen, waarin de schilder zich kan verschansen en afschermen van de buitenwereld en de harde realiteit. Het maken van kunst is niet enkel een scheppingsproces, het is ook een vorm van zelfbescherming.

Opening : 3 december, 2017 15:00 opening door Daan Rau

mpefm BELGIUM art press release